En dooorrrrr..
13 oktober 2017 - Kalisada, Indonesië
Nieuwe dag, nieuwe avonturen. Nyoman is de chauffeur van het huis en spreekt redelijk goed Engels. Hierom hebben wij hem gevraagd om met ons een rondje Ubud area te doen en de dingen te laten zien die je volgens hem gezien moet hebben. Het werd een lekker toeristisch rondje maar wel erg leuk.
Als eerst heeft hij ons meegenomen naar een tempel. Redelijk indrukwekkend en sowieso prachtig om Nick in een rok te zien lopen. De sarong is namelijk verplicht voor iedereen van 4 jaar en ouder. Nyoman heeft erg zijn best gedaan om alles uit te leggen en een hoop hebben we ook wel mee gekregen maar een gebrek aan kennis over het Hindoeïsme van onze kant en gebrekkig Engels van zijn kant maken het af en toe wat lastig. Maakt het niet minder mooi overigens.
Na een rondje door de tempel, wat uit zo'n 20 kleine gebouwtjes bestaat denk ik, zijn we weer de auto ingestapt om door te gaan naar de volgende attractie: de vlindertuin. In vergelijking met de rest hier best prijzig, maar blijkbaar moesten we het zien volgens onze gids, dus hup, naar binnen!
Wat een hoop mooie en grote vlinders! Jack was zwaar onder de indruk van al die 'tinders', al was het wel een beetje schrikken als ze ineens begonnen te vliegen. Ze hadden er ook een speciale kamer waar de cocons hingen, nooit geweten dat die dingen er zo tof uit kunnen zien; sommige waren goud, sommige glimmend groen.. Daar werd ook het 1 en ander verteld, onder andere dat de grootste vlinder daar 2 maanden bezig was om van eitje naar vlinder te transformeren, en dan binnen 5 dagen dood gaat omdat ie als vlinder geen mond heeft en dus niet kan eten.. toch wel een kleine f*ck up daar van moeder natuur dacht ik zo.
Weer in de auto gingen we door naar de Tegenungan waterval. De interesse van de toerist voor de waterval werd door de lokale bevolking heerlijk uitgebuit. Voordat je bij de trap naar de waterval kwam moest je eerst door een straat vol met kraampjes waar van alles en nog wat werd verkocht. Wij hadden echter ons kleine blonde geheime wapen bij ons, dus meestal voordat ze hun verkoop praatje goed en wel waren begonnen waren ze afgeleid en vlogen de oh's en ah's ons om de oren. Twee jongetjes van een jaar of 4/5 waren zelfs zodanig onder de indruk dat ze nog net niet helemaal mee zijn gelopen naar beneden. Zo grappig om te zien. Enfin, een trap dus, hoog ook echt, en dan met mijn conditie en de temperatuur op Bali, top! De waterval was niet zo mooi blauw als op de foto's want het had al een paar dagen behoorlijk geregend wat ervoor zorgde dat het bruine water ietswat ruig naar beneden kletterde. Ook geen zwemmende mensen gezien trouwens, die er op die plaatjes dus wel waren 😉 Eenmaal weer hijgend en met het zweet aan alle kanten van ons afdrukpende weer boven aangekomen toch maar zo'n ijskoude kokosnoot met uitzicht geprobeerd, en dat was een heel erg goed idee! Toch fijn dat we na vandaag iig de standaard bezichtigingen kunnen afstrepen. De rest van de dag hebben we lekker bij het zwembad gehangen want zo hard als het de afgelopen dagen heeft geregend, zo hard schijnt de zon nu.
De volgende dag is het tijd voor een beetje actie!
Wij gaan een 25 kilometer lange fietstocht door de jungle en de rijstvelden doen. Dit heb ik al een hele tijd geleden gezien en ik heb er echt wel heel veel zin in. Vroeg op, want om 8 uur worden we opgehaald. Vroeg aan dit soort dingen beginnen is hier wel een soort belangrijk aangezien de temperatuur nogal snel oploopt tot heerlijke 'niks doe' temperaturen. Aangekomen bij de fietsen kregen we er een beetje een hard hoofd in. De fietsen zagen er niet al te best uit, de helmen stonken naar een vaatdoek die 2 weken geleden al de was in had gemoeten en aangezien de riempjes van het kinderzitje niet echt lekker versteld konden worden en ik bleef zeuren dat ze niet strak genoeg zaten en we dús nog niet gingen fietsen werden die uiteindelijk maar met een plastic zakje aan elkaar gebonden. Super, let's go 😕 Het werd al snel toch wel erg interessant. Door straatjes van kleine dorpjes, over zandweggetjes, door het drukke verkeer, door de modder en door de velden, we hebben alles gehad en gezien. En met we bedoel ik Nick en ik, want Jack hing zichzelf nog wel eens een whiplash te slapen als je begrijpt wat ik bedoel. Tussendoor zijn we nog gestopt bij een Kopi Luwak producent. Dit is de duurste koffie ter wereld, omdat de bessen eerst worden opgegeten door de Luwak, een soort kat, die de bonen in de bessen niet kan verteren en dus weer uit poept. Klinkt wat smerig, maar schijnt een fantastische koffie te zijn. Ik drink geen koffie en dit verhaal doet me er niet meer naar verlangen moet ik zegen. Nick heeft wel een kopje geprobeerd, vond het lekker maar niet lekkerder dan zijn Nespresso. Beter, want nu kunnen we gewoon op vakantie blijven gaan ipv 900 euro aan een kilo koffie uit te geven. Hierna nog een uur gefietst wat toch wel echt een beetje zwaar werd aangezien de temperatuur was opgelopen tot een graad of 35, de wolken waren verdwenen en we vooral bergopwaarts moesten. Toch vloog ook dit uur weer voorbij, en werden we daarna verwend met een heerlijke lunch en koude drankjes bij de eigenaar van het bedrijfje thuis. Toch ook wel weer heel tof om mee te maken. Nadat we naar huis zijn gebracht en Jack op bed hebben gelegd eerst maar eens even een uur afkoelen in het zwembad. En daarna had Nick ook nog een massage voor me geregeld, hoe goed is dat. Al met al een top dag, of eigenlijk gewoon een top vakantie!!
Volgende dag was het tijd om Ubud achter ons te laten en in de auto naar het noorden te stappen. Een rit van 2,5 uur over hobbelige wegen door bergen en jungle. Een hoop te zien, en nu zelfs de aapjes in het wild mogen aanschouwen. Vluchtig dan, want ookal had de chauffeur gezegd dat we overal konden stoppen voor foto's hebben wij hem lekker door laten rijden zodat we zo snel mogelijk weer de auto uit zouden zijn.
Ook dit huis ziet er weer fantastisch uit. Groot, en aan zee 😍
Nederlandse eigenaren en dat zie je ook wel. Waar het vorige huis volledig in het Balinese landschap thuis hoorde, hebben we nu een modern westers huis. Ook niks mis mee denk ik, maar dat laat ik jullie van de week weten!
Als eerst heeft hij ons meegenomen naar een tempel. Redelijk indrukwekkend en sowieso prachtig om Nick in een rok te zien lopen. De sarong is namelijk verplicht voor iedereen van 4 jaar en ouder. Nyoman heeft erg zijn best gedaan om alles uit te leggen en een hoop hebben we ook wel mee gekregen maar een gebrek aan kennis over het Hindoeïsme van onze kant en gebrekkig Engels van zijn kant maken het af en toe wat lastig. Maakt het niet minder mooi overigens.
Na een rondje door de tempel, wat uit zo'n 20 kleine gebouwtjes bestaat denk ik, zijn we weer de auto ingestapt om door te gaan naar de volgende attractie: de vlindertuin. In vergelijking met de rest hier best prijzig, maar blijkbaar moesten we het zien volgens onze gids, dus hup, naar binnen!
Wat een hoop mooie en grote vlinders! Jack was zwaar onder de indruk van al die 'tinders', al was het wel een beetje schrikken als ze ineens begonnen te vliegen. Ze hadden er ook een speciale kamer waar de cocons hingen, nooit geweten dat die dingen er zo tof uit kunnen zien; sommige waren goud, sommige glimmend groen.. Daar werd ook het 1 en ander verteld, onder andere dat de grootste vlinder daar 2 maanden bezig was om van eitje naar vlinder te transformeren, en dan binnen 5 dagen dood gaat omdat ie als vlinder geen mond heeft en dus niet kan eten.. toch wel een kleine f*ck up daar van moeder natuur dacht ik zo.
Weer in de auto gingen we door naar de Tegenungan waterval. De interesse van de toerist voor de waterval werd door de lokale bevolking heerlijk uitgebuit. Voordat je bij de trap naar de waterval kwam moest je eerst door een straat vol met kraampjes waar van alles en nog wat werd verkocht. Wij hadden echter ons kleine blonde geheime wapen bij ons, dus meestal voordat ze hun verkoop praatje goed en wel waren begonnen waren ze afgeleid en vlogen de oh's en ah's ons om de oren. Twee jongetjes van een jaar of 4/5 waren zelfs zodanig onder de indruk dat ze nog net niet helemaal mee zijn gelopen naar beneden. Zo grappig om te zien. Enfin, een trap dus, hoog ook echt, en dan met mijn conditie en de temperatuur op Bali, top! De waterval was niet zo mooi blauw als op de foto's want het had al een paar dagen behoorlijk geregend wat ervoor zorgde dat het bruine water ietswat ruig naar beneden kletterde. Ook geen zwemmende mensen gezien trouwens, die er op die plaatjes dus wel waren 😉 Eenmaal weer hijgend en met het zweet aan alle kanten van ons afdrukpende weer boven aangekomen toch maar zo'n ijskoude kokosnoot met uitzicht geprobeerd, en dat was een heel erg goed idee! Toch fijn dat we na vandaag iig de standaard bezichtigingen kunnen afstrepen. De rest van de dag hebben we lekker bij het zwembad gehangen want zo hard als het de afgelopen dagen heeft geregend, zo hard schijnt de zon nu.
De volgende dag is het tijd voor een beetje actie!
Wij gaan een 25 kilometer lange fietstocht door de jungle en de rijstvelden doen. Dit heb ik al een hele tijd geleden gezien en ik heb er echt wel heel veel zin in. Vroeg op, want om 8 uur worden we opgehaald. Vroeg aan dit soort dingen beginnen is hier wel een soort belangrijk aangezien de temperatuur nogal snel oploopt tot heerlijke 'niks doe' temperaturen. Aangekomen bij de fietsen kregen we er een beetje een hard hoofd in. De fietsen zagen er niet al te best uit, de helmen stonken naar een vaatdoek die 2 weken geleden al de was in had gemoeten en aangezien de riempjes van het kinderzitje niet echt lekker versteld konden worden en ik bleef zeuren dat ze niet strak genoeg zaten en we dús nog niet gingen fietsen werden die uiteindelijk maar met een plastic zakje aan elkaar gebonden. Super, let's go 😕 Het werd al snel toch wel erg interessant. Door straatjes van kleine dorpjes, over zandweggetjes, door het drukke verkeer, door de modder en door de velden, we hebben alles gehad en gezien. En met we bedoel ik Nick en ik, want Jack hing zichzelf nog wel eens een whiplash te slapen als je begrijpt wat ik bedoel. Tussendoor zijn we nog gestopt bij een Kopi Luwak producent. Dit is de duurste koffie ter wereld, omdat de bessen eerst worden opgegeten door de Luwak, een soort kat, die de bonen in de bessen niet kan verteren en dus weer uit poept. Klinkt wat smerig, maar schijnt een fantastische koffie te zijn. Ik drink geen koffie en dit verhaal doet me er niet meer naar verlangen moet ik zegen. Nick heeft wel een kopje geprobeerd, vond het lekker maar niet lekkerder dan zijn Nespresso. Beter, want nu kunnen we gewoon op vakantie blijven gaan ipv 900 euro aan een kilo koffie uit te geven. Hierna nog een uur gefietst wat toch wel echt een beetje zwaar werd aangezien de temperatuur was opgelopen tot een graad of 35, de wolken waren verdwenen en we vooral bergopwaarts moesten. Toch vloog ook dit uur weer voorbij, en werden we daarna verwend met een heerlijke lunch en koude drankjes bij de eigenaar van het bedrijfje thuis. Toch ook wel weer heel tof om mee te maken. Nadat we naar huis zijn gebracht en Jack op bed hebben gelegd eerst maar eens even een uur afkoelen in het zwembad. En daarna had Nick ook nog een massage voor me geregeld, hoe goed is dat. Al met al een top dag, of eigenlijk gewoon een top vakantie!!
Volgende dag was het tijd om Ubud achter ons te laten en in de auto naar het noorden te stappen. Een rit van 2,5 uur over hobbelige wegen door bergen en jungle. Een hoop te zien, en nu zelfs de aapjes in het wild mogen aanschouwen. Vluchtig dan, want ookal had de chauffeur gezegd dat we overal konden stoppen voor foto's hebben wij hem lekker door laten rijden zodat we zo snel mogelijk weer de auto uit zouden zijn.
Ook dit huis ziet er weer fantastisch uit. Groot, en aan zee 😍
Nederlandse eigenaren en dat zie je ook wel. Waar het vorige huis volledig in het Balinese landschap thuis hoorde, hebben we nu een modern westers huis. Ook niks mis mee denk ik, maar dat laat ik jullie van de week weten!
Veel plezier en tot je volgende verhaal
En ik heb niet gezegd dat Nick het niet zou krijgen hoor, hoef ik gelukkig ook niet te doen want hij is blij met z'n cuppies 😉